Bíó og sjónvarp

Net­flix byrjaði í dag að streyma heimilda­myndinni Hálfur Álfur eftir Jón Bjarka Magnús­son og á­horf­endur víða um heim geta nú kynnst ömmu leik­stjórans og afa sem undir lok langrar ævi vill taka upp nafnið Álfur og gangast þannig við sínum innri álfi.

The Woman King

Leikstjórn: Gina Prince-Bythewood

Leikarar: Viola Davis, Lashana Lynch, Thuso Mbedu, John Boyega

Leikstjórinn Óskar Þór Axelsson segir tímann loks réttan til ráðast í ekki eina, heldur tvær framhaldsmyndir af Svartur á leik. Myndin á tíu ára afmæli og er mætt aftur í bíó.

Leikkonurnar ungu Ísabella Jónatansdóttir og Vala Snædal Sigurðardóttir leika í dans- og söngvamyndinni Abbabbabb! sem er frumsýnd í dag. Þær eru sammála um að það hafi verið alveg ógeðslega gaman að koma á sett og geta ekki beðið eftir að sýna vinum sínum myndina.

Kvikmyndaleikstjórinn Jean-Luc Godard lést í byrjun vikunnar. Áhrif hans á kvikmyndagerð síðustu 60 ára eða svo verða sjálfsagt aldrei ofmetin. Robert Douglas segist hrifnastur af þeim myndum þar sem réttlæta megi sjálfhverfi Godards sem hafi til dæmis haft áberandi áhrif á hans fyrstu mynd, Íslenska drauminn.

Hvað varð um níundu seríu af Klovn?

Kvikmyndir

Samaritan

Sýnd á Amazon Prime

Leikstjórn: Julius Avery

Aðalhlutverk: Sylvester Stallone, Pilou Asbæk, Javon 'Wanna' Walton, Dascha Polanco

Kvik­myndir: Beast

Leik­stjórn: Baltasar Kormákur

Aðal­hlut­verk: I­dris Elba, Leah Jeffries, I­y­ana Hall­ey, Sharlto Copl­ey

Kvik­myndir: Svar við bréfi Helgu

Leik­stjórn: Ása Hjör­leifs­dóttir

Aðal­hlut­verk: Þor­valdur Davíð Kristjáns­son, Hera Hilmars­dóttir, Aníta Briem

Tónlistarmaðurinn Eyþór Ingi Gunnlaugsson leikur Hr. Rokk í íslensku dans- og söngvamyndinni Abbababb! Þar fetar hann í fótspor ekki minni spámanna en Rúna Júl. og Sigurjóns Kjartanssonar og segist jafn kvíðinn og hann er spenntur fyrir því að sjá sjálfan sig í hlutverkinu.

Tónlistarmaðurinn Háski er með fróðustu mönnum þegar hugarheimur J.R.R. Tolkien er annars vegar og hann er sáttur við það hvernig þáttaröðin The Lord of the Rings: The Rings of Power fer af stað á Amazon Prime.

Al­þjóð­lega kvik­mynda­há­tíðin í Fen­eyjum er í fullum gangi og fjörið slíkt að fljótt á litið mætti ætla að þar séu fleiri senu­þjófar en gondólar á reki. En eftir frum­sýningu myndarinnar The Whale eru allra augu á banda­ríska leikaranum Brendan Fraiser þótt Olivia Wild­e, Cate Blanchett og Ti­mot­hee Chala­met séu einnig frek til fjörsins.

Grín­hroll­vekjan It Hatched fékk hlýjar mót­tökur þegar myndin var frum­sýnd í Banda­ríkjunum í fyrra en leik­stjórinn Elvar Gunnars­son leyfir henni nú loks að klekjast út á Ís­landi með býsna góða dóma í far­teskinu þar sem meðal annars er full­yrt að myndin geti varla annað en orðið „klassísk költ­mynd“.

Árið 2006 kom síðasta myndin út á VHS-spólu. Sextán árum síðar eru vel valdar VHS-spólur orðnar að sannkölluðum dýr- gripum, ýmist opnaðar eða óopnaðar. Þannig greiddi safnari tæpar tíu milljónir íslenskra króna fyrir óopnaða spólu af Back to the Future. Fréttablaðið tók saman hvaða dýrgripir gætu mögulega leynst í geymslum Íslendinga.

Netflix hefur misst milljón áskrifendur til viðbótar síðustu mánuði. Hafsteinn Sæmundsson, hlaðvarpsþáttastjórnandi og kvikmyndaáhugamaður, segist hafa sínar kenningar um hvers vegna.

Fyrsta Stjörnu­stríðs­myndin var frum­sýnd í Banda­ríkjunum 25. maí 1977 og fagnar því, eins og nördar víða um lönd, 45 ára af­mæli í dag. Haf­steinn Sæ­munds­son tekur þátt í gleðinni með rúm­lega þriggja klukku­stunda Bíó­blaðri og lokar um leið hlað­var­sphring sínum um þessa sí­vin­sælu geim­sápu­óperu.

Kvik­mynda­mið­stöð efnir til sam­keppni um nafn á nýja streymis­veitu sem ætlað er að auð­velda að­gengi að ís­lenskum kvik­myndum, sem hefur verið tor­velt að nálgast eftir að streymis­notkun velti DVD-diskum úr sessi.

„Ég er alveg í skýjunum,“ segir leik­konan Tanja Björk Ómars­dóttir um til­nefninguna sem hún hlaut til The A­cademy of Cana­dian Cinema & Televis­ion Awards fyrir hlut­verk sitt í kvik­myndinni Le Bruit des Mot­eurs. Þar leikur hún ís­lenska kapp­aksturs­konu í við­eig­andi hlut­verki þar sem hún slær hvergi af í eltinga­leiknum við daðrandi sköpunar­gyðjuna.

Leikarinn Vil­helm Neto er yfir­lýstur að­dáandi ung­linga­þáttanna Eup­horia og hefur séð hvern einasta þátt sem kominn er út. „Þetta er svona eins og þegar Skam kom út, núna er Eup­horia þannig,“ út­skýrir hann.

Leikarinn Jóhannes Haukur Jóhannesson er í einu aðal- hlutverka Vikings Valhalla á Netflix í stærsta verkefni sínu til þessa. Hann er því að vonum mjög spenntur fyrir því að þættirnir séu nú loks að koma fyrir augu áhorfenda um víða veröld.

Þor­steinn Már Bald­vins­son, for­stjóri og einn aðal­eig­andi Sam­herja, segist ekki kannast við þá mynd sem dregin er upp í sjón­varps­þáttunum Ver­búðin en vill að öðru leyti ekki tjá sig um þættina.

Lífsreyndir áhorfendur supu sumir kolsýrðar hveljur yfir síðasta Verbúðarþætti og aðförum Einars, persónu Guðjóns Davíðs Karlssonar, þegar hann vígði glænýtt SodaStream-tæki. Guðjón, ekki síður þekktur sem Gói, segir atriðið þó hafa verið útpælt.

Gísli Ásgeirsson þýðandi braust af harðfylgi í gegnum þriðju seríu Ófærðar sem rann sitt skeið í Ríkissjónvarpinu á sunnudagskvöld og segir hana á köflum hafa verið svo leiðinlega að hraðinn sé meira að segja meiri hjá lögreglumanninum Barnaby en kollega hans, hinum geðþekka Andra.

Glæpa­þátta­serían Svörtu sandar segir frá lög­reglu­kon- unni Anítu, sem sogast ofan í myrkan hyl for­tíðar þegar hún eltist við mögu­legan rað­morð- ingja á æsku­slóðum sínum. Stöð 2 byrjar að sýna þættina á jóla­dag, en Frétta­blaðið skyggndist bak við tjöldin þar sem ekki er allt sem sýnist í svartri sand­fjörunni.

Magnea Valdimarsdóttir frumsýnir í dag sína fyrstu heimildarmynd í fullri lengd. Hvunndagshetjur fjallar um fjórar ólíkar konur sem eiga það sameiginlegt að hafa búið á Íslandi í tuttugu ár.

Þegar krakkarnir eru búnir að koma öllu hrekkja­vöku­gottinu í hús er til­valið að halda drauga­legri gleðinni á­fram og þá á fátt betur við en góð og sí­gild hryllings­mynd. Þessar fjórar hafa marg­sannað sig sem slíkar þótt þær séu vissu­lega mis­hræði­legar.

Atli Bergmann þurfti ekki annað en að skella sér í gamla leðurgallann til þess að komast í karakter fyrir Ófærð 3 þar sem hann fer mikinn á Harley Davidson hjólinu sínu í fylkingarbrjósti skuggalegs mótorhjólagengis sem gerir usla í smábæ norður í landi undir stjórn danska stórleikarans Thomas Bo Larsen.

Leynilögga er fyrsta íslenska kvikmyndin sem kemur í tveimur útgáfum; bannaðri innan sextán og leyfðri tólf ára og eldri. Hallgrímur Kristinsson var fenginn til að tóna myndina niður enda sérfróður um aldursflokkunarkerfið sem stuðst er við á Íslandi.

Spennu­­myndin Leyni­lögga sló Ís­lands­met í krónu­tölum yfir frum­sýningar­helgina þegar hún skilaði 15.941.412 milljónum í miða­sölunni en Mýrin tók á sínum tíma 15.807.800 krónur frum­sýningar­helgina 2006.

Sigurður Ingi Jóhannsson, samgönguráðherra, hló mikið að íslensku hasarmyndinni Leynilögga en er ekki frá því að ýmislegt sem þar kemur fram kalli á athygli dómsmálaráðherra og jafnvel minnisblað fyrir ríkisstjórn.

Náin vin­átta tókst með leik­stjóranum Árna Ólafi Ás­geirs­syni heitnum og pólsku kvik­mynda­stjörnunni Olgu Bola­dz við gerð kvik­myndarinnar Wolka, sem því miður reyndist síðasta mynd Árna. Olga segist hafa notið þess að vinna með leik­stjóranum ljúfa og traustið milli þeirra hafi verið slíkt að hún hefði kastað sér í eld fyrir hann og hlut­verk Önnu í myndinni.

Ó­væntar en rök­réttar vinsældir suður­kóresku Net­flixþáttanna Squ­id Game skekja heiminn þar sem sumir fagna því að fá loksins frum­legt hám­horf á meðan aðrir óttast á­hrif yfir­gengi­legs of­beldisins í þáttunum sem brýst út í barna­leikjum.

No Time to Die er svo út­hugsuð og djörf að með henni tekst að þjappa síðustu fimm myndunum í þétta heildar­sögu þegar Daniel Cra­ig kveður James Bond með slíkum hvelli og stæl að hann verður aldrei samur og á­horf­endur sitja eftir hristir og hrærðir.

Ís­lenska kvik­myndin Dýrið, eða Lamb á ensku, verður sýnd á 600 bíó­tjöldum í Banda­ríkjunum. Ís­lensk kvik­mynd hefur aldrei áður fengið aðra eins dreifingu vestan­hafs sem þykir segja allt sem segja þarf um trú dreifingar­fyrir­tækisins A24 á myndinni.

Njósnari hennar há­tignar Elísa­betar II., James Bond, er einu og hálfu ári of seinn þegar hann snýr loks aftur í bíó í No Time to Die, sem er svana­söngur Dani­els Cra­ig í hlut­verki Bonds, sem mætir til leiks án númersins 007 sem hann hefur misst í hendur konu.

Dýrið er stór­undar­leg og stór­merki­leg lítil en samt svo stór kvik­mynd sem stendur auð­veld­lega undir allri já­kvæðu at­hyglinni með því að brenna sig svo seig­fljótandi hægt inn í vitund á­horf­andans að hann með­tekur möglunar­laust öll þau undur og stór­merki sem Valdimar og Sjón töfra fram.

Fólk sem hefur misst börn, maka, for­eldra eða syst­kini, hleypir þeim Reyni Lyng­dal og Frey Eyjólfs­syni að sínum dýpstu hjarta­rótum í sjón­varps­þáttunum Missi, þar sem þau segja frá því hvernig þau unnu úr þungum á­föllum og sorg. Eitt­hvað sem þeir báðir þekkja eftir að hafa annars vegar misst barn en hins vegar föður.

Kúng-fú kempan Shang-Chi hefur hingað til ekki talist til þekktustu ofur­hetja Mar­vel mynda­sögurisans, en staða hans mun lík­lega breytast varan­lega í kjöl­far gríðar­legra vin­sælda Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings, sem bæði á­horf­endur og gagn­rýn­endur hafa tekið opnum örmum.

Hroll­vekjur þykja yfir­leitt ekki merki­legur pappír og þótt þær njóti mikillar lýð­hylli fá þær sjaldan upp­reist æru á fínum verð­launa­há­tíðum. Frétta­blaðið dustar hér rykið af nokkrum sí­gildum og ó­líkum hryllings­myndum sem allar eru og voru verðugar verð­launa þótt sumar hafi mætt tregðu í þeim efnum.

Black Widow stendur vel fyrir sínu með til­finninga­hlöðnum hasar og máttugum meyjum en er þó svo brokk­geng og laus­beisluð að hún getur ekki talist með þeim bestu í þessum rúm­lega tuttugu mynda bálki.

Björk og Sigur Rós drógu Eng­lendinginn Rob Watts að Ís­landi og ís­lenskum kvik­myndum sem heilluðu hann svo að hann fór af stað með hlað­varpið Kvik­mynda­pod: An Icelandic Cinema Pod­cast þar sem rýnt er í ís­lenskt bíó með glöggum gests augum.

Kvik­myndin Dýrið, sem er frum­raun leik­stjórans Valdimars Jóhanns­sonar, er nú þegar orðin ein mest um­talaða myndin á kvik­mynda­há­tíðinni í Cannes, þar sem hún keppir í flokknum Un Certain Regard og þykir svo lík­leg til stór­ræða að bransa­biblíurnar Varie­ty og The Hollywood Reporter hvetja fólk til þess að láta hana alls ekki fram hjá sér fara.

✶ ✶ ✶ ✶

Emma Stone og Emma Thomp­son lyfta þokka­legri upp­runa­sögu langt yfir meðal­lag og gera Cru­ella að bráð­skemmti­legri og smart mynd sem sýnir einu þekktasta og besta ill­menni Dis­n­ey fullan sóma.

Óðurinn sem gömlu hjónin Trausti og Hulda syngja og kveða lífinu í Hálfur álfur er svo ein­stakur að hann kemur við innsta kjarna hins sam­mann­lega.

Norður­landa­frum­sýning ís­lensk-slóvakísku kvik­myndarinnar Kotungs­ríkið, eða Malá rísa, verður í Bíó Para­dís á Stock­fish-kvik­myndahá­tíðinni á mánu­dags­kvöld.

Snæ­fríður Ingvars­dóttir ber uppi marg­brotið og ljóð­rænt lista­verk Kristínar Jóhannes­dóttur, sem eins og endra­nær gerir miklar kröfur til á­horf­enda sem lík­lega upp­skera mest með því að reyna að skynja Ölmu frekar en skilja.

Garpur Inga­son Elísa­betar­son er til­búinn með hand­ritið að stutt­myndinni Mamma mín, geð­sjúk­lingurinn og vonast til þess að geta byrjað tökur með haustinu.

Snæ­fríður Ingvars­dóttir leik­kona kafar í sínu stærsta kvik­mynda­hlut­verki til þessa djúpt ofan í sálar­fylgsni ör­væntingar­fullrar ungrar konu sem á­kveður að fremja morð í myndinni Alma eftir Kristínu Jóhannes­dóttur

Jón Bjarki Magnús­son leik­stjóri er bjart­sýnn á að honum takist nú loks að sýna heimildar­mynd sína, Hálfur álfur, í bíó en veirufar­aldurinn og hertar sótt­varna­að­gerðir hafa í­trekað komið í veg fyrir al­mennar sýningar í kvik­mynda­húsi.

Sound of Metal er lágstemmd mynd sem færir þemun um sjálfsmyndarkreppu og persónulegan vöxt í einstakan búning. Riz Ahmed sýnir snilldartakta sem hinn þjakaði Ruben.

Marteinn Ibsen, Svart­höfðinn í Ís­lands­deild Star Wars-nörda­hersins, telur öruggast að fagna al­þjóð­lega Stjörnu­stríðs­deginum í örygginu heima enda eru búningur og gríma hans og hins dáða ill­mennis ekki alveg jafn öruggar sótt­varnir og ætla má í fljótu bragði.

Tón­listar­maðurinn Barði sem jafnan er kenndur við Bang Gang var að gefa út tón­list sína við hryllings­myndina Agony. Hann segist vökva á­nægjuna með því að semja fyrir slíkar myndir og á­kveðinn yndis­auki fylgdi þessu verk­efni þar sem Asia Argento, dóttur upp­á­halds leik­stjórans hans, fer með aðal­hlut­verkið.

Allt sem fyrir augu ber í No­bo­dy hefur verið gert milljón sinnum áður og ekkert nýtt að frétta annað en að þetta hefur ekki verið gert jafn skemmti­lega og með slíkum glæsi­brag lengi og þar munar mest um Bob Oden­kirk, fínan húmor og gott auga og næman skilning leik­stjórans á töffi og stíliseraðri stemningu.

Hollywood gerði upp erfitt ár á 93. Óskars­verð­launa­há­tíðinni á Union Station-lestar­stöðinni. Einna mest kom á ó­vart hversu vel há­tíðin heppnaðist enda enginn Zoom-fundur og fræga fólkið fyllti gylltu gleði­lestina sem nú brunar inn í vonandi bjartari fram­tíð. Tjú, tjú!

Til­nefningarnar til Óskars­verð­launanna eru til vitnis um heldur dapur­legt kvik­mynda­ár og ýmis­legt hefði varla komist á blað í venju­legu ári og engu veirufári. Allt virðist þetta svo fyrir­sjáan­legt að sér­fræðingar Frétta­blaðsins eru í fyrsta skipti sam­mála um hjá hverjum allar eftir­sóttustu stytturnar munu enda.

Kristófer Dignus, Jón Gunnar Geir­dal og Birgir Örn Steinars­son, sjálfur Biggi í Maus, eru á fullu að þróa Drauminn, al­ís­lenskan kvik­mynda­söng­leik í anda Moulin Rou­ge og Mama Mia! þar sem sí­gildir dægur­laga­textar munu keyra á­fram há­dramatíska sam­tíma­sögu ungrar söng­konu.

Öflugar leik­konur fara á kostum í sér­lega bita­stæðum hlut­verkum í þátta­röðinni Systra­bönd sem kallar á hám­horf þar sem for­vitni um af­drif per­sóna vegur þyngra en undir­liggjandi spennan í kringum glæpinn sem keyrir at­burða­rásina á­fram.

Þegar far­aldurinn hægði á heims­frægð Ólafs Darra gripu þeir Víkingur Kristjáns­son tæki­færið og léku ýktar út­gáfur af sjálfum sér í sjón­varps­þáttunum Veg­ferð og nutu þess um leið að tuða hvor í öðrum eins og gömul hjón.

Þótt máttur veirunnar sé mikill getur hún tæpast komið í veg fyrir sjón­varps­gláp og súkku­laði­át um páskana. Streyminu fylgir síðan sú blessun að þar má finna ara­grúa mynda sem tengjast Jesú Kristi á einn eða annan hátt og með fullri virðingu fyrir þeim frjálsa vilja sem okkur var gefinn eru hér nokkrar páska­legar á­bendingar.

Þorpið í bak­garðinum er ó­sköp fal­leg og mann­leg mynd um tvær týndar sálir sem mætast ó­vænt í Hvera­gerði þar sem þær komast að mikil­vægi þess að rækta garðinn sinn.

Eld­fjöll eru al­ræmd af ýmsum á­stæðum. Meðal annars fyrir ó­mót­stæði­lega og ógn­vekjandi fegurð. Að­sóknin á eld­gosið í Geldinga­dal segir allt sem segja þarf og sjón­ræna yfir­burði og að­dráttar­afl eld­gosa. Yfir­völdum og al­manna­vörnum þykir nóg um at­ganginn og biður al­menning um að halda sig í öruggri fjar­lægð frá elds­um­brotnum. Þá er nú al­deilis upp­lagt fyrir þá sem vilja hlýða Víði að halda sig bara heima við og horfa á til dæmis þessar sjö mjög svo mis­góðu eld­gosa­bíó­myndir innan veggja heimilisins sem eru að mestu hættir að nötra.

Breski leikarinn Tim Plester heillaðist af Ís­landi við fyrstu kynni fyrir nokkrum árum. Þar sem Game of Thrones skilaði honum ekki til landsins tók hann fagnandi boði Marteins Þórs­sonar um hlut­verk í Þorpinu í bak­garðinum.

Wanda­Vision er skemmti­leg til­raun Mar­vel til að brjóta upp for­múluna. Hefðu mátt ganga lengra en á heildina litið fín skemmtun.

Billi­e Eilish:The World's a Litt­le Blurry er til­finningum hlaðin og á­huga­verð inn­sýn í líf Billi­e Eilish í tali, tónum og tón­leikum þar sem skugga­hliðum sam­fé­lags­miðla­frægðarinnar er haldið sæmi­lega til haga.

Riddarar rétt­lætisins er tragískur en drep­fyndinn of­beldis­farsi sem keyrir fyrst og fremst á dá­sam­legu sam­spili frá­bærra leikara sem sitja nota­lega í klikkuðum per­sónum sínum með Mads Mikkel­sen fremstan meðal jafningja. Gott bíó verður ekki mikið betra.

Viktoría Hermannsdóttir biður almenning um að benda sér á hvunndagshetjur fyrir nýjan sjónvarpsþátt. Tíminn er naumur því að hún vill hitta sem flesta áður en hún á að eiga eftir þrjá mánuði.

Blek­svört kómedía og ban­eitruð á­deila á síð­kapítal­ismann sem sýnir skil­getin af­kvæmi hans sem svo ó­geðs­legar skepnur að stundum tekur virkilega á að horfa ó­grátandi upp á sjálf­sagt sið­leysið.

Fullviss um að Friðrik Dór sé allur og því ekki sá sem hann virðist vera hikar Vilhelm Netó ekki við að gera sig að fífli og leggja sig í hættu til þess að sanna kenningu sína í nýjum sjónvarpsþáttum.

Bergur Þóris­son og Pétur Jóns­son í hljóm­sveitinni Hugar ætla í spari­fötin síð­degis og fylgjast spenntir með veitingu nor­rænu Hörpu-kvik­mynda­tón­listar­verð­launanna í Ber­lín þar sem þeir eru til­nefndir fyrir tón­listina í heimildar­myndinni Va­sulka á­hrifin eftir Hrafn­hildi Gunnars­dóttur.

Wrong Turn er frum­leg en flöt til­raun til að glæða líf í úr­kynjaða hryllings­seríu.

Til­komu­mikil, gríðar­lega vel leikin og fal­lega tekin breið­tjalds­mynd sem líður fyrir að hún er á Net­flix en ekki í bíó. Hún ætti þó ekki að láta neinn ó­snortinn enda hlaðin til­finningum, trú á mennskuna og á­leitin á undar­lega hóg­væran hátt, þannig að beitt sam­tíma­á­deilan rennur ljúft í sér­kenni­legum vestra­bræðingi.

Drunga­leg stemningin í The Litt­le Things er komin til­finnan­lega til ára sinna og þrátt fyrir fínar og myrkar pælingar, á köflum á­þreifan­lega ógn og á­gætis spennu tekst traustum Denzel Was­hington og ó­geðs­lega góðum Jar­ed Leto ekki að koma í veg fyrir að manni finnst eins og með myndinni sé verið að svíkja mann um eitt­hvað sem hefði getað orðið miklu meira og betra.

Kermit froskur, fröken Svínka, Fossi björn, sænski kokkurinn og allir hinir Prúðu­leikararnir úr The Muppet Show eru ó­um­deildur há­punktur í ís­lenskri sjón­varps­sögu og hafa verið sjald­séðir í seinni tíð. Þetta breytist í febrúar þegar Dis­n­ey+ byrjar að streyma öllum 120 þáttunum, mörgum væntan­lega til ó­mældrar á­nægju.