Ég elska að kaupa. Kaupa, kaupa, kaupa, kaupa, kaupa, kaupa, kaupa, kaupa, kaupa, kaupa.
Ég er líka Íslendingur. Að kaupa. Að neyta. Það er íslenska leiðin.
Ég hef áður sagt frá því hversu gaman mér finnst að fara út að borða. Borða, borða, borða, borða. Það er bara eins og ég segi oft: Amazing.
Að fá sér drykk á happy hour eftir vinnu. Amazing. Kaupa ný húsgögn. Amazing. Fara í keilu. Amazing. Fara í bíó. Amazing. Í leikhús. Amazing.
Það er svo gaman að kaupa. Allt sem hugurinn girnist og efnahagurinn leyfir. Og aðeins meira en það.
Hvenær byrjaði maður að elska að neyta? Ég veit það ekki, því ég man ekki eftir öðru en að mér hafi alltaf fundist geðveikt að neyta og neita mér ekki um neitt. Neyta, neyta, neyta, neyta, neyta, neyta, neyta, neyta, neyta.
Það kom mér því gersamlega í opna skjöldu og mikið á óvart þegar ég frétti nýlega að ég væri að gera eitthvað rangt. Hvað í ósköpunum er þessi verðbólga segiði? Hvað segirðu að bjórinn kosti? 1.650? Í alvörunni? 9,9 prósenta verðbólga? Í alvörunni? Ertu að grínast?
Spurði Google. VAR VERÐBÓLGAN 70% 1983 TIL 1984?!?! Hvernig er það hægt?!?!?!?!?!?!
Bíddu nú við, var Ásgeir að hækka stýrivexti? Aftur? Eru Íslendingar í góðærisvanda? Ha? Er það góðæri að neyta?!? Ég hélt að það væri dyggð???? Sem ég hef samviskusamlega skreytt mig með í tæplega þrjátíu ár. Er ég að verða 30 ára?!?! Hvað er það? Ég er neyslan og verðbólgan er í mér!
