Í þriðja skiptið á rúmum þremur árum leitar Landsvirkjun nú eftir framkvæmdastjóra viðskiptaþróunar- og markaðssviðs. Í febrúar 2013 var Björgvin Skúli Sigurðsson ráðinn í starfið, en hann hætti réttum fjórum árum síðar. Birna Ósk Einarsdóttir var ráðin í kjölfarið, en lét af störfum eftir nokkra mánuði í starfi. Stefanía G. Halldórsdóttir var svo ráðin í janúar 2018, en hún hefur nú einnig hætt og ráðið sig til fjárfestingafélagsins Eyris. Staðreyndin er auðvitað sú að áhersla Landsvirkjunar á að laða til landsins gagnaver og kísilframleiðslu hefur ekki gefist vel, þó að ytri aðstæður spili vissulega stórt hlutverk í þeirri þróun. Spurningin er auðvitað sú hvort það skrifist allt á viðskiptaþróunarsvið fyrirtækisins?
Sjaldséð lokun
Nýsköpunarmiðstöð verður lögð niður ef frumvarp Þórdísar Kolbrúnar Reykfjörð, ráðherra nýsköpunarmála, nær fram að ganga. Fyrir utan þá sem eru á launaskrá Nýsköpunarmiðstöðvar voru allir sammála um að skynsamlegt væri að finna verkefnum stofnunarinnar nýjan farveg, enda barn síns tíma á margan hátt. Stóru fréttirnar eru þær að loks hefur einhver ráðamanna þjóðarinnar kjark til að leggja niður gagnslausa ríkisstofnun og spara með því hundruð milljóna króna á hverju ári. Auðvitað er leitt þegar störf eru lögð niður, en sérfræðingar í nýsköpun eiga væntanlega ekki erfitt með að búa sér til ný verkefni.
Langt yfir strikið
Verkalýðshreyfingin beitir ýmsum brögðum til þess að ná sínu fram á þessum síðustu og verstu. BHM reyndi að telja fólki trú um að hér væri „eftirspurnarkreppa“ til þess að réttlæta hækkun á atvinnuleysisbótum. Alþýðusamband Íslands, undir forsæti Drífu Snædal, notar orðið „ferðaþjónustukreppa“ til þess að koma í veg fyrir skynsamleg úrræði fyrir atvinnulífið, til dæmis lækkun tryggingagjaldsins. Vörumerkjafræðin eru notuð til þess að vekja upp villandi hughrif. ASÍ fór síðan svo langt yfir strikið í ýkjum og afvegaleiðingu að fæstir muna eftir öðru eins. Sambandið lagðist gegn lækkun tryggingagjalds þvert á atvinnugreinar þar sem tryggingagjaldið er „nánast eini skatturinn sem fyrirtæki greiða“. Málflutningur af þessu tagi fer langleiðina með að stimpla ASÍ út úr vitrænni umræðu um efnahagsmál.
