Kristján Jóhannsson, óperusöngvari, er nýjasti gesturinn í podcasti Sölva Tryggvasonar. Í þættinum lýsir hann tímanum þegar hann ferðaðist um allan heim og var einn stærsti óperusöngvari veraldar.
,,Fyrir 40 árum síðan, að gutti frá Akureyri væri komin í þennan stóra heim listanna, var ekki sjálfsagt og ég fann fyrir ákveðnum fordómum, sem ég lærði síðan að eyða smám saman í gegnum tíðina. Ég þurfti bara að læra á þennan heim og taka fólki eins og það er. Kannski var einhver vottur af karlrembu í mér, en ég rakst oft á veggi og varð önugur í samskiptum og stundum urðu árekstrar.
En eftir að konan mín tók þessi samskipti meira að sér byrjaði þetta allt að ganga betur. Mitt hlutverk var þá aðallega að syngja eins og maður. Þetta var yndislegur tími að fá að ferðast um allan heim og koma fram í stærstu óperuhúsum heims. Við vorum ung á þessum tíma ég og Sigurjóna konan mín og hún enn yngri en ég. En við ákváðum strax að við ætluðum að vera í þessu saman og við ferðuðumst saman hönd í hönd um allan heim."
Kvöldstund með Berlusconi
Kristján hefur búið mjög lengi á Ítalíu og átti þar meðal annars kvöldstund með þáverandi forsætisráðherra Ítalíu, Sylvio Berlusconi.
,,Ég hef auðvitað verið þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að hitta alls konar fólk í gegnum vinnuna og öll ferðalögin og ég hitti Berlusconi tvisvar sinnum og mér fannst hann alveg hörkukall. Bráðskemmtilegur og stutt í hlátur og svo er hann líka músíkant og mikill gleðigjafi.
Ég fékk að verja kvöldstund með honum og hafði virkilega gaman að því. Ég er alveg sannfærður um að mjög mikið sem er sagt um hann er lygi. Það er búið að hengja slæman stimpil á karlræfilinn, en ég er alveg viss um að það er búið að taka mjög mikið úr samhengi þegar kemur að honum.”
Elskar Ítalíu
Kristján er búinn að vera á Ítalíu lengi og elskar land og þjóð.
,,Ítalía er yndisleg og mér finnst ég á einhvern hátt vera hálfgerður Ítali. Þetta er upp til hópa yndislegt fólk, opið og tilfinningaríkt og getur rifist og elskað þig á sama tíma. Stutt í brosið og eldinn.
Það er ekkert gaman ef það er ekki smá hiti í hlutunum og líf í fólki. Það er ,,dead boring” að vera alltaf sammála öllum og það verður bara flatneskja,” segir Kristján, sem segist ekki hafa tekið það mikið inn á sig að finna öfund frá Íslandi í gegnum árin.
,,Það er í raun bara hrós að fá öfund og neikvæðni frá ákveðnum hópi fólks og maður verður að læra að horfa á það þannig. Sveitamennska og baktal verður alltaf til staðar og maður getur ekki breytt því. En allir sem láta eitthvað til sín taka eru á milli tannanna á fólki og það er bara óhjákvæmilegur hluti af þessu öllu saman.”
Fólk er fífl
Það gustaði gríðarlega um Kristján árið 2004, þegar öll þjóðin hafði skoðun á honum í kringum umfjöllun fjölmiðla um styrktartónleika fyrir lanveik börn. Kristján fer í þættinum yfir málið allt.
,,Þetta var ótruleg atburðarrás og það var allt tekið úr samhengi og í raun bara beinlínis logið upp á mig í fjölmiðlum. Ég hef alla tíð verið mjög ötull í að láta gott af mér leiða, ekki síst eftir að ég missti þáverandi konuna mína úr krabbameini fyrir þrítugt.
Þess vegna var þetta sérstaklega sárt. Það var mikill fjöldi fólks á sviðinu á þessum tónleikum og það fengu allir borgað fyrir vinnuna sína. Og sumir hafa líklega aldrei verið á hærri launum en þarna. Ljósamenn, hljóðfæraleikarar, hljóðmenn, söngvarar, allir voru á launum. Kaupþing Banki styrkti tónleikana og keypti afraksturinn og setti á plötu.
Launin mín komu þess vegna frá Kaupþingi og höfðu ekkert með innkomu tónleikanna að gera. Bankinn keypti tónleikana og borgaði því vinnu allra. En þetta var sett upp eins og að ég hafi einn fengið borgað og tekið launin mín beint frá málefninu sjálfu. DV byrjaði málið og svo tók RÚV það upp og birti sömu lygina og hafði verið í DV. En það spurði mig aldrei neinn út í þetta áður en þetta var birt,” segir Kristján og heldur svo áfram:
,,Ég fékk meira að segja borgað í evrum frá bankanum, þannig að það að halda því fram að þetta kæmi af ágóða tónleikanna var algjörlega galið. Svo var ég plataður í Kastljósið. Ég mætti þangað til að kynna plötu og vissi ekki að ég væri að fara að tala um þetta mál.
En á sama tíma og ég er að undirbúa mig undir að fara í Kastljósið er verið að lesa fréttina um mig hinum megin í húsinu á RÚV. Ég var með plötu í hendinni og hélt að ég væri að fara að tala um tónlistina mína í Kastljósinu. Svo var bara komið í bakið á mér með alls konar spurningar í beinni útsendingu án þess að ég hefði hugmynd um að það væri í vændum. En ég náði nú að hrista þetta frekar fljótt af mér. Shakespeare sagði einhvern tíma: ,,Fólk er fífl” og ég hafði það í huga í gegnum þetta ferli.
En það er ekkert sem þú getur gert þegar fjölmiðlarnir fara af stað með þessum hætti og hringekjan fer af stað. Þetta var í raun og veru bara eins og árás og það er erfitt að skilja hvernig argasta bull getur náð svona miklu flugi. Það er ekki fyrr en löngu síðar þegar rykið er sest sem hægt er að tala um þetta af einhverju viti.”
