LungA-hátíðin hefur verið haldin á Seyðisfirði síðan 2000, hátíðin byrjaði sem grasrótarframtak ungra Seyðfirðinga en hefur vaxið yfir í alþjóðlega listahátíð er samanstendur af listasmiðjum, gjörningum, ungmennaskiptum, samfélagsverkefnum og svo auðvitað sjálfum hátíðartónleikunum sem kóróna LungA á föstudegi og laugardegi hátíðarvikunnar.
Undirritaður hefur mætt á LungA nánast árlega frá 2014 og var nú viðstaddur hátíðina í fyrsta sinn sem blaðamaður. Ógjörningur væri að fjalla um alla dagskrá LungA í einum pistli auk þess sem yðar einlægur gat því miður ekki verið á Seyðisfirði alla vikuna sökum vinnu.
LungA hefur gengið í gegnum ýmsar umbreytingar á síðustu árum. Covid setti auðvitað sitt mark á hátíðina eins og á allar aðrar fjöldasamkomur, LungA var aflýst 2020 en hún var þó ein af fáum hátíðum sem tókst að halda sumarið 2021. Það sem varpaði þó líklega enn stærri skugga á hátíðina eru skriðurnar sem féllu á Seyðisfjörð í desember 2020. Áhrifa þeirra gætir enn í bænum og fyrir LungA höfðu skriðurnar meðal annars þau áhrif að hátíðarsvæðið var flutt frá iðnaðarhöfninni Norðursíld vegna skriðuhættu. Norðursíld var tilkomumikið hátíðarsvæði með rúmt pláss fyrir svið og tónleikagesti og ægifagurt útsýni yfir fjörðinn. LungA er augljóslega enn svolítið að finna sig eftir þann missi en í fyrra var brugðið á það ráð að búa til stórtónleikastemningu í íþróttahúsi bæjarins.
Í ár leituðu hátíðarhaldarar aftur til upprunans og héldu tónleikana utandyra í brekkunni fyrir framan barnaskólann og girtu af svæðið fyrir framan samkomuhúsið Herðubreið, miðstöð LungA til margra ára. Þetta virkaði ekki alveg sem skyldi og gerði það að verkum að hátíðarsvæðið, sem oftast hefur einkennst af miklu sjónarspili með sérsmíðuðu sviði og tilkomumiklum skreytingum, var nú aðeins skugginn af sjálfu sér. Í staðinn mætti hátíðargestum ósköp fábrotið hvítt tjald sem hefði sómt sér á hvaða bæjarhátíð úti á landi sem er og skreytingarnar samanstóðu af marglitum tuskum er strengdar höfðu verið á línu yfir hátíðarsvæðið. Aðsókn á hátíðina virtist að sama skapi örlítið minni heldur en í fyrra þótt erfitt sé að fullyrða um slíkt.
Tónleikarnir sjálfir voru þó vel heppnaðir og komu margir góðir listamenn fram með áherslu á ungu kynslóðina í poppi og rokki.
Á föstudagskvöldið reið ungstirnið Gugusar á vaðið og þrátt fyrir að tónleikagestir hafi enn verið að tínast inn náði hún að keyra stemninguna í gang með sinni grípandi blöndu af raftónlist og svefnherbergispoppi. Ef Gugusar heldur rétt á spilunum er ljóst að hún hefur alla burði til að verða ein skærasta stjarna íslenskrar popptónlistar. Kvöldið endaði svo með sprengju frá Birni, einum vinsælasta rappara landsins um þessar mundir. Eins og sannri poppstjörnu sæmir var Birnir ekkert að drífa sig á svið en undirritaður sá hann hanga í mannfjöldanum ásamt vinum sínum einungis nokkrum mínútum áður en hann átti að byrja.
Áhorfendur þustu að eins og mýflugur er hann steig loks á svið og tók hann vel heppnað sett með ýmsum góðum gestum á borð við Brynjar Barkarson úr ClubDub sem tók lagið ásamt Birni og listamanninn Benedikt Andrason sem rakaði hár rapparans í miðju lagi við góðar undirtektir. Kvöldið kláraðist svo með DJ-settum og raftónleikum á tveimur mismunandi svæðum innandyra, annars vegar í samkomusal Herðubreiðar, þar sem reynt var að skapa eins konar reif-stemningu, og hins vegar í efri sal íþróttahússins, þar sem reynt var að skapa eins konar Berlínar-klúbbastemningu.
Seinna kvöldið á LungA var ekki síðra. Rokkhundarnir Skrattar hófu leika og þótt undirritaður geti ekki fyrir sitt litla líf munað eftir einu einasta lagi þá var spilamennskan engu að síður þétt. Hápunktur kvöldsins var án efa flutningur Bríetar, sem er á hraðri leið með að verða ein flottasta poppsöngkona sem Ísland hefur alið af sér. Hún vafði áhorfendum um fingur sér áreynslulaust og sýndi að það þarf hvorki sjónarspil né sýndarmennsku til að ná upp góðri stemningu, aðeins innlifun og einlægni.
Reynsluboltinn Svala lauk svo kvöldinu og þar með hátíðartónleikunum og myndaði gott mótvægi við hina ungu Bríeti. Lagalisti hennar var þó nokkuð sundurlaus og samanstóð bæði af hennar eigin lögum og klassískum diskóslögurum en Svala söng af innlifun með rödd sem er ein sú kraftmesta í bransanum. Að tónleikunum loknum hélt svo fjörið áfram á danssvæðum hátíðarinnar innanhúss.
Niðurstaða: LungA heldur velli þrátt fyrir skriður og samkomutakmarkanir, en ljóst er að hátíðin þarf að leggjast í einhverja sjálfsskoðun ef hún ætlar að ná sömu hæðum og áður.
