„Ég held að þetta sé ekkert einsdæmi, að fólk sé hálf landlaust þegar það kemur að heilbrigðiskerfinu, því miður,“ segir Þuríður Harpa Sigurðardóttir, formaður Öryrkjabandalags Íslands um það hvort finna megi dæmi í þjóðfélaginu sem eru sambærileg máli Sævars Daníels Kolandavelu.
Sævar er öryrki á fertugsaldri sem farið hefur þrettán sinnum á bráðamóttöku á einu ári til að leita lækninga við slæmum meiðslum sem hann hlaut á síðasta ári. Hann hefur sótt eftir dánaraðstoð og er heimilislaus.
Þuríður segist vissulega ekki hafa þekkingu á máli Daníels en telur aðgengi að heilbrigðiskerfinu mjög takmarkað í dag.
„Biðlistar eru mjög langir, sama hvar þú grípur niður og mikil þörf er á breytingum svo fólk fái fljótari úrlausn mála. Þetta er svona hvort sem það er um börn, ungmenni eða fullorðið fólk að ræða,“ segir Þuríður Harpa sem telur stöðuna orðna mjög alvarlega.
„Ef þú biður um tíma hjá lækni þá getur það verið allt að tveggja mánaða bið. Þannig að þetta er orðin nokkuð alvarleg staða myndi ég segja því þetta er okkar fyrsta snerting, að komast að á heilsugæslu,“ segir hún.
„Ég held engu að síður að fólk sem starfar innan heilbrigðiskerfisins sé að reyna að gera sitt besta. En það er eitthvað sem þarf að breyta þarna, við erum orðin algjört biðlistaland, alveg sama hvar við komum að innan kerfisins,“ segir Þuríður.
Rætt er ítarlega við Sævar Daníel Kolandelu á vef Fréttablaðsins og á Hringbraut.
