Þau Eva Hall­dóra, sviðs­höfundur, Erna Sif, vísinda­maður, og Sveppi, leikari, eru mjög ó­líkar týpur en eiga þó öll það sam­eigin­legt að vera miklir bóka­unn­endur. Frétta­blaðið fór á stúfana og spurði Evu, Ernu og Sveppa hvað þau eru búin að vera að lesa í að­draganda jólanna.

Erna Sif Arnar­dóttir, vísinda­maður

Erna Sif starfar sem dósent í verk­fræði og tölvunar­fræði við Há­skólann í Reykja­vík og les á hverjum degi.

„Ég er svona frekar mikil al­æta, ég les nú meira af skáld­sögum en eitt­hvað líka af non-fiction bókum,“ segir hún.

Erna er vísinda­maður og leiðir rann­sóknar- og þróunar­verk­efnið Svefn­byltinguna sem hlaut tveggja og hálfs milljarðs króna styrk frá Evrópu­sam­bandinu á síðasta ári, einn hæsta styrk sem veittur hefur verið til vísinda­rann­sókna á Ís­landi. Hún les því einkar mikið í tengslum við vinnuna.

„Það er náttúr­lega mikið af fræði­bókum og vísinda­greinum og svo­leiðis. En eitt af því sem mér finnst best að gera sem hvíld fyrir hugann til að fá hugar­ró það er að lesa góðar bækur,“ segir Erna Sif.

Hvaða bækur ertu að lesa um þessar mundir?

„Ég var að klára alveg frá­bæra bók sem heitir Inn­gangur að efna­fræði eftir Bonni­e Garmus. Hún hljómar ekki spennandi, titillinn er mjög undar­legur, maður heldur að þetta sé kennslu­bók í efna­fræði en það gæti ekki verið fjær lagi. Ég er í svona rauð­víns­bóka­klúbbi og þetta er nýjasta bókin sem varð fyrir valinu þar.“

Erna Sif segir sig alltaf hafa langað að vera í bóka­klúbbi og tók sig því til og stofnaði einn slíkan.

„Mig langaði alltaf að vera í bóka­klúbbi en það hefur aldrei neinn boðið mér þannig að ég á­kvað bara að stofna minn eigin. Ég á­kvað að bjóða mömmum stráka sem voru með stráknum mínum í bekk og við enduðum á því að bjóða bara öllum stráka­mömmunum sem vildu vera með. Við hittumst einu sinni í mánuði og ræðum um ein­hverja bók sem verður fyrir valinu og svo bara um lífið og til­veruna.“

Hvaða bókum myndirðu mæla með í að­draganda jólanna?

„Það er bóka­sería sem heitir Sjö systur, The Se­ven Si­sters, eftir Lucindu Ril­ey sem eru alveg frá­bærar og gerast úti um allan heim þannig að maður fær að ferðast svo­lítið með þessum bókum. Rosa á­huga­verð saga um fólk og svo fléttast ferða­lög inn í. Þannig að ef fólk vantar eitt­hvað til að hella sér út í um jólin þá mæli ég klár­lega með þeim.“

Sverrir Þór Sverris­son, leikari

Sverrir Þór, eða Sveppi eins og hann er yfir­leitt kallaður, er lands­mönnum vel kunnur sem leikari og grín­isti. Færri vita þó að hann er upp­rennandi lestrar­hestur, enda með­limur í tveimur bóka­klúbbum.

Lestu mikið?

„Svona í seinni tíð er ég farinn að gera það. Ég er að vinna upp af því ég las ekki neitt frá 0 til 40 ára og fannst ekkert sér­stak­lega gaman að lesa.“

Spurður um hvað hafi orðið til þess að hann upp­götvaði bækur á miðjum aldri nefnir Sveppi bóka­klúbbana en með honum í öðrum þeirra eru ýmsir þekktir aðilar á borð við Gísla Örn Garðars­son og eigin­konu hans Nínu Dögg Filippus­dóttur.

„Eins og frægt er orðið þá fór ég í bóka­klúbb og svo má eigin­lega líka nefna Stor­ytel. Ég fór að mjatla inn hljóð­bókum, sem mér finnst geggjað,“ segir Sveppi.

Hann segist gjarnan hlusta á hljóð­bækur sam­hliða öðrum dag­legum at­höfnum eins og elda­mennsku, þvotti og þegar hann er í bílnum.

Hvernig bækur lestu helst?

„Ég er eigin­lega bara að reyna að ná í bækur sem ég held að allir séu búnir að lesa. Ég er búinn að lesa Hall­grím Helga­son, ég var að lesa Yrsu Sigurðar­dóttur og Ragn­heiði Gests­dóttur. Ég er bara búinn að hlusta á og lesa bækur eftir ís­lenska höfunda, af því ef ég hitti höfundinn þá finnst mér svo töff að geta sagst hafa lesið bókina hans. Mér finnst ég verða svo mikill spjátrungur,“ segir Sveppi og hlær.

Fólk býst kannski ekki við því að þú sért mikill lestrar­hestur?

„Nei, það er alveg rétt og ég er það ekki, ég er svo­lítið bara að feika þetta. Ég er bara að reyna að verða betri manneskja með því að lesa bækur. Í grunninn finnst mér leiðin­legt að lesa, ef við erum alveg strang­heiðar­legir, en það er svo gaman að klára bók og lesa nýjar sögur.“

Sveppi bætir því við að hann sé enn á þeim stað að hann kíki alltaf á hvað hver bók er margar blað­síður áður en hann byrjar á henni. „Ef hún er mjög þykk þá fæ ég smá kvíða.“

Hvaða bókum myndirðu mæla með?

„Ég las bók sem heitir Far­angur eftir Ragn­heiði Gests­dóttur sem mér fannst geggjuð. Svo las ég bókina Svíns­höfuð eftir Berg­þóru Snæ­björns­dóttur, hún er geggjuð og mjög á­huga­verð.“

Eva Hall­dóra Guð­munds­dóttir, sviðs­höfundur

Eva Hall­dóra starfar hjá við­burða­t­eymi Reykja­víkur­borgar og les mikið en hún er einkar virk á bóka­síðunni Goodreads.

„Ég var að klára Sápu­fuglinn eftir Maríu Elísa­betu Braga­dóttur. Hún er mjög skemmti­leg og á­huga­verð. Mér fannst hún koma ó­trú­lega vel til skila þanka­gangi og hugar­fari per­sónunnar. Ég sá söguna svo ljós­lifandi fyrir mér eins og út frá mínu eigin sjónar­horni sem mér fannst skemmti­legt. Svo var ég að byrja á bók sem heitir Bef­or­e the Cof­fee Gets Cold eftir Tos­hikazu Kawaguchi sem byrjar mjög skemmti­lega,“ segir Eva Hall­dóra.

Um er að ræða hálf­gerða vísinda­skáld­sögu um tíma­flakk eftir japanskan rit­höfund.

„Þetta er um fólk sem getur flakkað um í tíma á kaffi­húsi við til­tekið borð á kaffi­húsinu. Ég er ekki komin langt inn í söguna en þetta byrjar mjög spennandi og er skemmti­lega skrifað. Ég hef ekki lesið mikið af bókum í þessum stíl. Ég er líka búin að vera að taka mig á í ár að lesa meira af höfundum sem eru ekki bara evrópskir eða banda­rískir, til dæmis höfunda frá Afríku eða Asíu, til að víkka sjón­deildar­hringinn.“

Eva Hall­dóra bætir því þó við að hún sé einnig búin að vera í mikilli nostalgíu að endur­lesa bækur Guð­rúnar frá Lundi en hún vinnur um þessar mundir að út­varps­þátta­röð um þennan ást­sæla rit­höfund í sam­starfi við vin­konu sína Viktoríu Blön­dal.

Lestu mikið að stað­aldri?

„Ég tek þetta í törnum. Ég er alltaf með svona sjö bækur í einu. Ég er kannski með tvær í gangi á Stor­ytel og svo er ég með svona minnst þrjár á nátt­borðinu,“ segir Eva og hlær.

Hvað ertu spennt að lesa næst?

„Það er margt. Ljóða­bókin Var­urð eftir Draumeyju Ara­dóttur, Stóri skjálfti eftir Auði Jóns­dóttur og svo Saknaðarilmur eftir Elísa­betu Jökuls­dóttur, ég er mjög spennt að lesa hana. Ég er ein­hvern veginn í fyrsta skipti núna að upp­götva Elísa­betu, hún er al­gjör­lega höfundur fyrir mig.“

Eva er í bóka­klúbbi með vin­konum sínum og næsta bók sem þær ætla að taka fyrir er leik­ritið Ó­kyrrð eftir Brynju Hjálms­dóttur.

„Ég verð líka að nefna að ég var að lesa bókina hennar Viktoríu Blön­dal, Aldrei of seint að gefast upp, og hún er snilld. Þetta hljómar eins og ég sé að aug­lýsa vin­konu mína en ég er ekki að því, mér finnst hún bara dá­sam­leg,“ segir Eva og bætir því við að hún hafi lesið bókina upp­hátt fyrir manninn sinn Vig­fús.