Fyrrverandi borgarfulltrúinn og baráttukonan Sóley Tómasdóttir, gerir grein Stefáns Ólafssonar, sérfræðings hjá Eflingu og prófessor í félagsfræði við HÍ, að umræðuefni í pistli sem hún birti á heimasíðu sinni Just Consulting.
Í grein Stefáns, sem birtist á Vísi í vikunni, kemur hann Sólveigu Önnu Jónsdóttur, formanni Eflingar, til varnar.
„Margir finna að því að Sólveig Anna sé ófáguð í talsmáta og óvenju beinskeytt og stundum hvöss. Í karlaheimi fortíðar hefði sjálfsagt verið sagt um þá sem þannig tjáðu sig að þeir töluðu sjómannamál eins og Guðmundur Jaki – og naut það gjarnan virðingar. En beinskeyttur og gagnrýninn talsmáti Sólveigar Önnu er stundum notaður sem átylla til að telja hana ekki húsum hæfa. Þetta er notað gegn henni og sennilega meira en ef um karl væri að ræða,“ skrifar Stefán.
Talsmáti hennar komi til þar sem hún sé ákveðin og öflug umbreytingarkona, sem kalli á gagnrýni og hispursleysi í framsetningu, til þess að ná árangri í umbreytingum þegar tilefni til gagnrýni og brýninga séu næg.
Sóley segir grein Stefáns athyglisverða fyrir margar sakir. Samkvæmt honum eigi hún að styðja Sólveigu Önnu þar sem hún sé öflug talskona láglaunakvenna og ekki láta það þvælast fyrir sér þó hún geti verið beinskeytt og hvöss. Að mati Stefáns naut slíkt virðingar í karlaheimi í tíð Guðmundar Jaka.
Hún tekur undir með Stefáni og segir Sólveigu Önnu gagnrýnda oftar, harðar og persónulegar en karlkyns forverar hennar og samstarfsmenn – það eigi við um allar konur sem taki sér pláss í karllægum geirum. Það sé ósanngjarnt og taki á. Hins vegar séu skrif Stefáns þó mikil einföldun á raunveruleikanum.
„Femínistar eru nefnilega ekki einn hópur með eina skoðun. Feminísk hugmyndafræði er flókin og margþætt. Hún býður upp á sjónarhorn, baráttuaðferðir og leiðir. Þó femínistar eigi það sameiginlega markmið að uppræta karllægt valdakerfi, þá er ekki hægt að krefja alla femínista um að finnast eitthvað, beita sér fyrir einhverju eða styðja einhverja,“ skrifar Sóley.
Krafa Stefáns sé í anda karlaheims fortíðar. Guðmundur Jaki hafi verið verkalýðsforkólfur á síðari hluta síðustu aldar. Þá hafi konur verið töff ef þær höguðu sér eins og karlar.
„Þá þótti kannski í lagi að þagga niður í og úthýsa fólki sem spurði gagnrýnna spurninga á vinnustaðnum og þá þótti kannski í lagi að gamall karl segði femínistum hvað þeir ættu að gera. Ekki í dag,“ skrifar hún.
Þó hún telji mikilvægt að standa með karllægum geirum geri hún það ekki skilyrðislaust.
„Ég er ekki til í þá einstaklingsdýrkun sem Stefán leggur til. Mér hugnast illa karllæg átakasækni og líður ekki vel að sjá verkalýðsfélög haga sér með sama hætti og talsmenn atvinnurekenda. Og talandi um það, þá finnst mér framkoma Sólveigar Önnu við samstarfsfólk sitt hjá Eflingu vera óboðleg. Það er því af málefnalegum ástæðum sem ég hef ákveðið að verða ekki við ákalli Stefáns,“ skrifar Sóley.
Þetta þýði þó ekki að hún standi ekki með láglaunafólki. Tímabært sé að endurskoða kjaramódel samfélagsins og draga úr ójöfnuði í alla staði.
„Þess vegna vil ég standa með verkalýðsfélögunum sem reisa kröfur og grípa til aðgerða. Ég lít ekki á verkalýðsfélögin sem einn sterkan leiðtoga annars vegar og umbjóðendur hins vegar eins og Stefán, heldur sem vettvang þar sem öllu félagsfólki á að geta liðið vel og finnur baráttu sinni farveg í samstöðu. Ég vona að einn góðan veðurdag beri Efling gæfu til þess,“ skrifar Sóley.
